Oppenheimer einde uitgelegd: Oppenheimer's visie op nucleair armageddon

Het kijken naar de film is als kijken naar een bom die in slow motion ontploft. Er is nauwelijks een moment om op adem te komen terwijl het razendsnelle tempo en de donderende partituur van Ludwig Göransson de kijkers van de ene gefragmenteerde scène naar de volgende haasten.

Gelijke delen horrorfilm en duister historisch epos, 'Oppenheimer' verspilt geen tijd aan het proberen de zielen van zijn onderdanen te redden. Het portretteert de hoofdrolspeler en de vele ondersteunende spelers om hem heen in duidelijke bewoordingen, gewone mensen, sommigen briljant en sommigen sluw, die er niettemin voor kiezen massamoord op de wereld te brengen.

Oppenheimer rondt zijn verhaal af door het gesprek tussen Oppenheimer en Albert Einstein te onthullen. De film gaat terug naar het moment waarop de hoorzitting van Oppenheimer zijn veiligheidsmachtiging introk en de senaat de benoeming van Strauss tot minister van Handel ontkende. .

Einstein vertelt Oppenheimer dat nadat de wereld hem genoeg heeft gestraft, ze hem medailles zouden geven en zijn werk aan de atoombom zouden vergeven, maar vergeving zou voor hen zijn, niet voor Oppenheimer.

In het hoofd van Oppenheimer kijkt hij naar de vernietiging van de wereld als gevolg van een nucleaire oorlog.

1. Het einde van 'Oppenheimer' onthult de blijvende erfenis van de man

Wanneer Oppenheimer dan alleen staat, met een laatste visioen van de wereld die volledig wordt vernietigd door zijn creatie die zich volledig afspeelt, wordt de meedogenloze angst voor wat ze hebben gedaan niet getemperd door zijn hardop spreken.

Zijn lege erkenning kwam te laat voor de duizenden die stierven en de vele anderen die in een oogwenk konden sterven. Op dit moment, zonder iets anders te zeggen, wordt zijn nalatenschap blootgelegd. Er is geen terugkeer mogelijk, geen redding voor hem, alleen het dreigende spook van de dood dat hij over deze wereld heeft neergehaald.

2. Strauss' wraakactie

Nadat de Tweede Wereldoorlog was geëindigd, verlegde 'Oppenheimer' de focus naar zijn laatste act. Lewis Strauss wordt een primaire schurk, omdat is onthuld dat hij de kluchtige hoorzittingen heeft georkestreerd om de veiligheidsmachtiging van Oppenheimer in te trekken. Omdat er zoveel van de film wordt besteed aan het Manhattan Project, wordt er weinig tijd besteed aan het ontwikkelen van de relatie tussen de twee mannen.

60-jarige vrouw model

Al vroeg vroeg Strauss Oppenheimer het hof om na de oorlog voorzitter te worden van het Institute for Advanced Study in Princeton. Maar Oppenheimer bracht hem ook verschillende keren in verlegenheid, meestal in verband met zijn verzet tegen de H-bom, waarvan Strauss een groot voorstander is.

Hoewel zijn pogingen om Oppenheimer van het politieke toneel te vegen succesvol waren, kwam er compensatie toen Strauss een kabinetsbenoeming werd geweigerd. David Hill, een wetenschapper die lange tijd tegen verdere ontwikkeling van kernwapens was, legt een vernietigende getuigenis af tegen Strauss en verzekert zijn afwijzing.

Behalve dat hij de man was die er zijn missie van maakte om Oppenheimer te vernietigen, vertegenwoordigt Strauss een tegenovergestelde historische figuur. Hij wil herinnerd worden vanwege zijn impact op de wereld. Hij is geobsedeerd door hoe anderen hem zien en hoe hij herinnerd zal worden. Oppenheimer daarentegen wordt beroemd gemaakt, of hij het nu leuk vindt of niet. Zijn acties maken hem onsterfelijk als een held voor sommigen en een schurk voor vele anderen.

Strauss bereikt nooit dat niveau van schande, hoewel hij het op een verwrongen manier wil.

3. Oppenheimers laatste gesprek met Einstein

Oppenheimer en Einstein hadden een vergelijkbaar traject in het leven en hun laatste gesprek in de film, dat plaatsvond in 1947, vertegenwoordigt hun levenspad. De discussie met Einstein houdt in dat Oppenheimer beseft dat hij een kettingreactie in de wapenwedloop heeft veroorzaakt.

De creatie van de atoombom leidde tot iets dat nog gevaarlijker was, en Oppenheimer had er geen controle meer over. Einstein geeft toe dat hij het vermogen had verloren om te begrijpen waar hij aan was begonnen. Zijn commentaar zinspeelt erop dat de relativiteitstheorie van Einstein leidde tot de kwantummechanica, die uiteindelijk de weg vrijmaakte voor de creatie van de atoombom.

Einstein voorspelt dat Oppenheimer een medaille zal krijgen als de wereld het gevoel heeft dat ze hem genoeg hebben gestraft, maar het zal meer gaan om het wegnemen van andermans schuld omdat ze hem hebben genaaid . Dit omvat Edward Teller van Benny Safdie, die zich tijdens de veiligheidshoorzittingen tegen Oppenheimer keerde.

De twee wetenschappers zijn in wezen hetzelfde; ze bevinden zich in verschillende stadia van hun carrière, net als de effecten van de destructieve aard van hun werk. Als het eenmaal in beweging is, kunnen noch Oppenheimer noch Einstein stoppen wat daarna komt. Ze konden alleen maar toekijken terwijl het spiraalde.

4. Wat Oppenheimer's vernietiging van de aarde en het laatste schot betekent

Het laatste schot van Oppenheimer is van de vernietiging van de aarde door een nucleaire oorlog. Oppenheimer ziet dit allemaal voor zich, terwijl hij zich de catastrofe voorstelt die is losgelaten door de creatie van de atoombom en hoeveel erger die zou kunnen zijn.

Oppenheimer kijkt naar regendruppels op de vijver in het laatste shot, parallel aan het begin van de film. Het is bijna alsof hij de kwantumwereld ziet. De atomen zijn de regendruppels, klein maar krachtig. De explosies die het gevolg zijn van kernwapens zijn in wezen de groter gemaakte kwantumwereld.

Oppenheimer creëerde wat hij als jonge man vreesde, en veranderde de wereld in een wereldwijde horror; de atoombom was nog maar het begin.

5. Wat gebeurde er met Oppenheimer na de gebeurtenissen in de film?

Na de gebeurtenissen in de film werd het leven van Oppenheimer gekenmerkt door controverse en spijt. Hij werd in 1954 ontdaan van zijn veiligheidsmachtiging nadat hij ervan werd beschuldigd communistische sympathieën te hebben. Dit beëindigde effectief zijn carrière bij de overheid en de nationale veiligheid. Hij bleef werken als wetenschapper, maar zijn invloed was sterk verminderd.

Hij verhuisde met zijn gezin naar St. John op de Maagdeneilanden. Hij bleef lezingen geven en werd mondiger over hoe wetenschappelijke uitvindingen werden gebruikt en de bedreiging die ze vormden voor de wereld. Oppenheimer richtte samen met Einstein en andere wetenschappers The World Academy of Art and Science op. Hij trad ook toe tot Princeton's Institute for Advanced Study als directeur in 1947.

Oppenheimer werd ook steeds luider over zijn verzet tegen kernwapens. Hij voerde aan dat ze te gevaarlijk waren en dat het gebruik ervan alleen maar tot meer oorlog en vernietiging zou leiden. In 1963 ontving hij de Enrico Fermi Award, de hoogste civiele onderscheiding in de Verenigde Staten voor prestaties op het gebied van nucleaire wetenschap.

Oppenheimer stierf in 1967 aan keelkanker . Hij was 62 jaar oud. Zijn nalatenschap is complex en omstreden. Hij wordt herinnerd als zowel een briljante wetenschapper als een gebrekkig mens. Zijn werk aan het Manhattan-project hielp bij het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog, maar het leidde ook tot de ontwikkeling van kernwapens, die mogelijk de wereld vernietigden.

Over het leven en de nalatenschap van Oppenheimer wordt nog steeds gedebatteerd. Sommigen zien hem als een held die heeft bijgedragen aan het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog, terwijl anderen hem zien als een schurk die heeft bijgedragen aan het creëren van het meest destructieve wapen in de menselijke geschiedenis. Zijn verhaal herinnert aan de complexe morele keuzes waarmee wetenschappers en beleidsmakers worden geconfronteerd bij het omgaan met de kracht van kernwapens.

6. Kunnen we Oppenheimer vergeven?

J. Robert Oppenheimer werd de vader van de atoombom genoemd, en hoewel hij deed wat van hem werd gevraagd, verloor de wetenschapper uiteindelijk alles na de veiligheidshoorzitting. Zijn vrienden, die als verrader werden bestempeld, verraden hem en zijn relatie met Jean Tatlock werd bij de procedure betrokken. Hij werd publiekelijk vernederd, zijn reputatie besmeurd en hij herstelde nooit.

Ondanks zijn prestaties en het doorlopen van de hoorzittingen zonder terug te vechten, beweert Kitty dat de wereld hem de atoombom niet zou vergeven.

Kan Oppenheimer worden vergeven? In 2022 bracht het ministerie van Energie een verklaring uit waarin het besluit om de veiligheidsmachtiging van Oppenheimer in 1954 in te trekken, werd teruggedraaid, wat suggereert dat de Amerikaanse regering hem heeft vergeven. Maar heeft de wereld? Het kan afhangen van wie men vraagt. De gevolgen van de atoombom, de 200.000 doden die daardoor vielen in Hiroshima en Nagasaki, en de ontwikkeling van kernwapens die daarna volgden, zijn nog steeds voelbaar.

Terwijl Oppenheimer later in zijn leven een voorstander van nucleaire vrede werd, is zijn nalatenschap meer een waarschuwend verhaal.

7. Over Oppenheimer

reddit/r/oldpeoplefacebook

Oppenheimer is een nog te verschijnen film geschreven en geregisseerd door Christopher Nolan. Het is gebaseerd op het Pulitzer-winnende boek 'American Prometheus: The Triumph and Tragedy of J. Robert Oppenheimer' van wijlen Martin J. Sherwin en Kai Bird. De film is geproduceerd door Nolan, zijn vrouw Emma Thomas en Charles Roven van Atlas Entertainment.

J. Robert Oppenheimer was een theoretisch natuurkundige die nu wordt beschouwd als de vader van de atoombom. Hij was verantwoordelijk voor het onderzoek en de ontwikkeling van de eerste atoombommen, later het Manhattan Project genoemd.

In de biografische film van Nolan zal Cillian Murphy, de ster van Peaky Blinders, de hoofdrol van J. Robert Oppenheimer spelen. De productie van de film zal naar verluidt begin 2022 beginnen en op 21 juli 2023 in de bioscoop verschijnen.