In de jaren vijftig deed de Amerikaanse regering veel experimenten met psychotomimetische medicijnen (in feite, zoals iedereen die ‘The Men Who Stare At Goats 'heeft gezien of gelezen, weet, deed de Amerikaanse regering allerlei rare en prachtige experimenten). Een van deze experimenten omvatte het voeren van afgemeten hoeveelheden LSD aan menselijke proefpersonen en vervolgens het volgen van hun gedrag.
In een bepaald experiment gaf Oscar Janiger, een psychiater van de University of California-Irvine die bekend staat om zijn werk op het gebied van zuur, een kunstenaar een activiteitendoos vol kleurpotloden en vroeg hem om zijn ervaringen met LSD te tekenen. En zoals je kunt zien aan de hand van deze 9 verhelderende afbeeldingen, zijn de resultaten net zo trippy als je zou verwachten. Dingen beginnen normaal genoeg, maar het duurt niet lang voordat de perceptie van de kunstenaar van de werkelijkheid begint te vervormen en zijn tekeningen (die onlangs zijn geüpload door iemand die juraganyeri ) leggen in fascinerende details de verschillende stadia van zijn hallucinerende reis vast, vanaf het begin van zijn reis tot aan zijn comedown.
Overtuig uzelf hieronder, en probeer dit alsjeblieft niet thuis. ( h / t )
Lees verder
# 1 Tijd: 20 minuten na de eerste dosis (50ug)
Een behandelende arts merkt op - Patiënt kiest ervoor om te beginnen met tekenen met houtskool. Het onderwerp van het experiment rapporteert: ‘Conditie normaal… nog geen effect van het medicijn’.
# 2 Tijd: 85 minuten na de eerste dosis en 20 minuten nadat een tweede dosis is toegediend (50ug + 50ug)
De patiënt lijkt euforisch. ‘Ik kan je duidelijk zien, zo duidelijk. Dit ... jij ... het is alles ... Ik heb wat moeite om dit potlood onder controle te houden. Het lijkt erop dat het door wil blijven gaan. '
# 3 Tijd: 2 uur 30 minuten na de eerste dosis
De patiënt lijkt erg gefocust op het tekenen. ‘Contouren lijken normaal, maar erg levendig - alles verandert van kleur. Mijn hand moet de gewaagde beweging van de lijnen volgen. Ik heb het gevoel dat mijn bewustzijn zich bevindt in het deel van mijn lichaam dat nu actief is - mijn hand, mijn elleboog ... mijn tong '.
# 4 Tijd: 2 uur en 32 minuten na de eerste dosis
De patiënt lijkt gegrepen door zijn blocnote. ‘Ik probeer een andere tekening. De contouren van het model zijn normaal, maar nu zijn die van mijn tekening dat niet. De omtrek van mijn hand wordt ook raar. Het is niet zo'n goede tekening, toch? Ik geef het op - ik zal het opnieuw proberen ... ’
# 5 Tijd: 2 uur en 35 minuten na de eerste dosis
De patiënt volgt snel met nog een tekening. ‘Ik maak een tekening in één keer ... zonder te stoppen ... een regel, geen pauze!’ Bij het voltooien van de tekening begint de patiënt te lachen en wordt dan opgeschrikt door iets op de grond.
# 6 Tijd: 2 uur 45 minuten na de eerste dosis
De patiënt probeert in de activiteitendoos te klimmen en is over het algemeen geïrriteerd - reageert traag op de suggestie dat hij misschien nog wat meer zou willen tekenen. Hij is grotendeels non-verbaal geworden. ‘Ik ben ... alles is ... veranderd ... ze bellen ... je gezicht ... met elkaar verweven ... wie is ... 'De patiënt mompelt onhoorbaar op een deuntje (klinkt als‘ Bedankt voor de herinnering ’). Hij verandert van medium naar Tempera.
# 7 Tijd: 4 uur 25 minuten na de eerste dosis
disneyprinsessen als hotdogs
De patiënt trok zich terug in het bed en bracht ongeveer 2 uur door met liggen, met zijn handen in de lucht zwaaiend. Zijn terugkeer naar de activiteitendoos is plotseling en opzettelijk, waarbij hij de media verandert in pen en aquarel.) ‘Dit wordt de beste tekening, net als de eerste, maar dan beter. Als ik niet oppast, verlies ik de controle over mijn bewegingen, maar dat zal ik niet doen, omdat ik het weet. Ik weet het - (dit gezegde wordt dan vele malen herhaald) De patiënt maakt de laatste zes streken van de tekening terwijl hij heen en weer rent door de kamer.
# 8 Tijd: 5 uur 45 minuten na de eerste dosis
De patiënt blijft door de kamer bewegen en snijdt de ruimte in complexe variaties. Het duurt anderhalf uur voordat hij gaat zitten om weer te tekenen - hij verschijnt over de effecten van het medicijn heen. ‘Ik voel mijn knieën weer, ik denk dat het begint te slijten. Dit is een redelijk goede tekening - dit potlood is enorm moeilijk vast te houden '- (hij houdt een kleurpotlood vast).
# 9 Tijd: 8 uur na de eerste dosis
Patiënt zit op stapelbed. Hij meldt dat de bedwelming is uitgewerkt, afgezien van het af en toe vervormen van onze gezichten. We vragen om een laatste tekening die hij met weinig enthousiasme uitvoert. ‘Ik heb niets te zeggen over deze laatste tekening, het is slecht en oninteressant, ik wil nu naar huis.’